Bent u op zoek naar specifieke informatie?
Gebruik dan het onderstaande zoekveld.
|
Artikelen
DonatiesDe Kroniek van Enkhuizen wordt gewaardeerd door veel Enkhuizers, Oud-Enkhuizers en toeristen en daar zijn wij uiteraard erg blij om.Wilt u een donatie doen aan de Stichting Kroniek van Enkhuizen om zo het onderhoud / behoud van deze website, de billboards en de voortzetting van de kranten te stimuleren, dan kunt u gebruikmaken van het rekeningnummer 145974375 t.a.v. de Stichting Kroniek van Enkhuizen. |
Enkhuzer Kwartiertje - 't Eid en de buurvrouw an de NoordergrachtToen ’t zok mooi weer was, meneer de riddakteur, binnen de vrouw en
ik lekker an de kuier weest. Niet ’t gewone rondje van de Aven
langs, Bocht deur, Wierdijk en en zo bij ’t Meseum zoetjes op de
Wesserstreet an. Nee, deuze keer gonge we op de bouwersoek an en zo
kwamme we ok over de Noordergracht. We keke bij de skutemakerij van
Heyman en effies varder bleve we staan bij ’n paar bewoners an de
Noordergracht, die ’n lol van gevloge adde. Omdotte we toch as
afstammelinge van Nieuwskierugge Aagje te boek staan, vroeg ik
derekt: “Weerover ewwe jullie zo’n klucht?” Nou, zeeje ze, man dat
is nou purzies was veur ’n Henkuzer kwartiertje”. En toen krege we
’t vollegende te ore.
’n Buurvrouw op de Noordergracht sting ’n paar dage leeje in ’n
butter en kèèswinkel ergus in de stad. Ze most ’n stuk of wat eiere
kope. De klant, die veur aar olpen wier, zee: “Juffrouw ’k ew graag
varse eitjes, zo warm van de kip”. “Je treft ’t,” zee de winkeljuf,
“’k ew ’r net vijf menute leeje zes uut ’t ok ‘aald”. Toen kwam de
buurvrouw van de Noordergracht an de beurt. “Geef mij ok maar zes
van die varse dinge” maar die ad de juffrouw niet meer, wel met ’n
stempeltje ’r op, wel lekker, maar niet zo vars netuurlijk. Nou,
omdot ’t niet aars was, wiere die kocht, maar de juffrouw van de
winkel beloofde dot ’n are keer de buurvrouw van de Noordergracht
ok van die varse eitjes zou krigge. Toen die are keer den kwam, ad
de winkeljuf maar twee varse eitjes, maar “wacht” zee ze, “ik zel
effies in ’t ok kieke” en deer vond ze ’r nog drie. De buurvrouw af
en de juffrouw ielp weer ’n are klant… ’t Toneel wordt nou verplaatst naar de Noordergracht. Deer gong de buurvrouw ’s evens de eiere koke. Nou, dot is gien heksewarrek en toen ze der den ok mee bezug was, maakte ze metien ’n praatje met ’n are vrouw. “Kiek, nou toch” zee ze, “ien ei drieft allegaar op ’t water”. En met ’n vuruk perbeerde ze ’t ding honder water te douwe. Mar iedere keer tjoep, dobberde ’t weer bove. “Meskien is ’t niet goed”, zee de are vrouw no, maar dat besting niet want ze ware zo warrem van de kip komme. Afijn, toene de vijf menute om ware, kreeg dat iene ei nog ’n extra kookbeurt, totdat de vrouw op slot zei: “Nou ’t mot den maar zo”. ’n Lósjeetje trof ’t ei. Gaf ’n tik op tafel, en nog ien, gaf ’n tik op ’t bordje, bordje in tweeje, ei nog eel… De baas van de winkel, weer de eiere kocht ware, zee ’s evens teuge vrouw “Ew jij soms nog eiere uut ’t ok aald vandaag?” “Ja” zee de vrouw. IJ zee: “Den ken ik je meedele, dot je ok ’t lokei ew verkocht! En op de Noordergracht adde ze dat ’t zellufde moment ok in de smiese, want an ’n lokei, al is ie den ok kookt en extra onderdompeld, is weinug kleur of smaak an. Maar beide partije ewwe d’r wel veul lol om ad en de minse weervan wij ’t oorde ok. GARRUT. |
|