En wat te denken van de tbc-patiënt die dag en nacht in de serre van zijn huis lag. Helaas liep de gier uit de stal van de achterbuurman door een open goot tussen de huizen en langs de serre van de patiënt naar een gracht. Zelfs op de tweede-klasse-wagons van de trein was het een en ander aan te merken. Herhaaldelijk waren ze in een 'minder zindelijke toestand’. In 1924 klaagden de bewoners van een straatje over stankoverlast. Onderzoek wees uit dat het de inboedel was van een gezin dat wegens huurschuld op straat gezet was! Maar in de periode dat de commissie actief was (1903 -1934) kon ze gelukkig ook verbeteringen melden. Het ongelooflijk smerige stelsel van pijpen, open en dichte gootjes, bezinksel- en afvalputjes, beerputten en grachten werd vervangen door het tonnenstelsel. Een enorme verbetering vond de commissie en de landbouw had er ook nog wat aan.

In de eerste jaren stond er in de jaarverslagen hoeveel regen er gevallen was. Belangrijk omdat een droge periode lege waterbakken en dus een drinkwatertekort veroorzaakte. In de jaren twintig werd de waterleiding aangelegd die duinwater aanvoerde. Aansluiting was verplicht. Een enkeling probeerde aan die verplichting, en dus de onkosten, te ontsnappen door te wijzen op het heldere water in zijn waterbak. Op advies van de gezondheidscommissie liet de gemeente het water testen in het Centraal Laboratorium in Utrecht. Heel soms was het water inderdaad zuiver en mocht de eigenaar het blijven gebruiken. Maar meestal was het water te slecht om te drinken. Eenmaal was het water zo vervuild dat het Centraal Lab zelfs het gebruik voor vee ontraadde. In 1925 waren alle huizen in de stad aangesloten op de waterleiding.

In 1920 was de bestrijding van de malariamug begonnen. Tientallen ’ontmuggers’ trokken de regio door om in duizenden stallen, schuren, kippenhokken en zolders de malaria mug te lijf te gaan. Sloten werden geparaffineerd zodat er geen larven meer konden leven. Met een voorlichtingsfilm, hij draaide in Enkhuizen in de Munt bioscoop, een boek, waar de bekende Jacques P. Thijsse aan meewerkte, en allerlei reclame slogans werd het publiek opgeroepen mee te doen. 'Ziet men muggen lang van poot, aarzelt niet maar sla ze dood’, posters met deze tekst hingen in allerlei openbare ruimtes. Het heeft even geduurd, in 1928 en in 1947 nam de malaria nog epidemische vormen aan. Maar uiteindelijk is in 1960 de malariamug uit Nederland verdwenen.